اثرات فیبر خوراکی محلول و نامحلول بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی

اثرات فیبر محلول و نامحلول خوراک بر هیستومورفولوژی روده باریک و عملکرد جوجه­های گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بودند که به ترتیب مقادیر 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شدند. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر گروه­ها موجب کاهش وزن بدن، متوسط خوراک مصرفی و فاکتور بازدهی تولید شد و همچنین موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک گردید (05/0> p). افزودن سطح 4 درصد فیبر (سلولز و کربوکسی متیل سلولز) به جیره، موجب افزایش وزن سنگدان در سن 10 روزگی گردید (05/0> p) اما در سن 21 روزگی، هر دو سطح 2  و 4 درصد این فیبرها موجب اثر مذکور گردید (05/0> p). وزن روده کوچک در جوجه­های تغذیه شده با جیره حاوی فیبر بیشتر از جوجه­های تغذیه شده با جیره شاهد بود (05/0> p). مقایسات گروهی نشان دادند که وزن ارگان­های هضمی به استثنای دئودنوم در گروه تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با گروه­های تغذیه شده با جیره حاوی سلولز و جیره شاهد بیشتر بود (05/0> p). بر اساس مقایسات گروهی، افزودن سلولز به جیره موجب کاهش اسیدیته محتویات سنگدان در سنین 10 و 21 روزگی گردید (05/0> p)، در حالی که این اثر برای کربوکسی متیل سلولز فقط در سن 21 روزگی مشاهده شد. پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز دارای طول و عرض ویلوس کمتر، عمق کریپت بیشتر، نسبت طول ویلوس به عمق کریپت کمتر و سطح ویلوس کمتر نسبت به سایر گروه­ها بودند (05/0> p). تیمارهای مختلف بر نوع سلول­های گابلت (اسیدی و خنثی) تأثیر معنی­داری نداشتند (05/0< p) اما پرندگان تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز نسبت به سایر تیمارها دارای لایه سروزای ضخیم­تر و همچنین تعداد بیشتری سلول گابلت در ایلئوم خود بودند (05/0> p). در مقایسه با سایر تیمارها، افزودن کربوکسی متیل سلولز موجب افزایش ویسکوزیته محتویات ژژنوم شد(05/0> p). این نتایج پیشنهاد می­کند که اثرات فیبر خوراکی بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش بسته به نوع فیبر متفاوت می­باشد.